Το μέγα ερώτημα που μπορεί κανείς να απευθύνει στους εσωκομματικούς και εξωκομματικούς υποστηρικτές του κ. Αντώνη Σαμαρά είναι το κατά πόσο αντιλαμβάνονται το δομικό στοιχείο αβεβαιότητας που ιστορικά παρεισφρέει στην ιδεολογικο-πολιτική πράξη του. Ο συνδιεκδικητής
της αρχηγίας της Ν.Δ. - απέναντι σε μια ρητώς και ακρίτως τοποθετημένη υπέρ της διαρκούς ελληνοαμερικανικής εταιρικής σχέσης κ. Ντόρας Μπακογιάννη - ελέγχεται για μελανές σκιές που θέτουν απαγορευτικά όρια σε όποιον θα ήθελε να ανασύρει τα πιστοποιητικά ενός «πρότερου έντιμου βίου» στο πεδίο της λεγόμενης «πατριωτικής πολιτικής».
Και είναι πολύ εύστοχη η κριτική στο σημείο αυτό από το ιστολόγιο Θεαμαπάτες & Δικτυώματα :
«Δηλαδή, ο πατριωτικός χώρος “παίζει” Α. Σαμαρά για αρχηγό της Ν.Δ.;
Θυμάμαι καλά;
Ποιος Αντώνης Σαμαράς είναι αυτός;
Εκείνος που ως υπουργός Εξωτερικών είχε υπογράψει φαρδιά πλατιά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που προωθούσε τότε στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Γερμανία; [Η Γερμανία που αργότερα παραμερίστηκε από τους Αγγλοαμερικανούς...] Με ό,τι αυτή η διάλυση σήμαινε και για το “μακεδονικό”;
Ή εκείνος που άνοιγε τα σύνορα με την Αλβανία και πλημμύρισε η Ελλάδα με τα κατακάθια των φυλακών του Εμβέρ Χότζα;
Μάλλον άλλος Αντώνης Σαμαράς ήταν εκείνος κι άλλος ετούτος. Απλή συνωνυμία και απλή συνεπωνυμία. [Και ποιος απ' τους δύο είναι ο δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα και τριτοξάδελφος του Παύλου Γερουλάνου;]
Ή ίσως ο “πατριωτικός χώρος” άλλαξε απόψεις…
Ή η μνήμη έχει κοντά ποδάρια…
Ή, μάλλον, δεν θυμάμαι καθόλου καλά».
_
