Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Βασίλης Μαρκεζίνης:Ορατοί οι κίνδυνοι στα εθνικά θέματα


«Κατά τη γνώμη μου, oι επόμενοι τέσσερις μήνες θα είναι από τους πιο κρίσιμους στην πρόσφατη Ελληνική Ιστορία. Ο βασικός κίνδυνος αφορά την επιθυμία της Αμερικής, του ΝΑΤΟ και της σουηδικής προεδρίας της ΕΕ να υποχρεώσουν την Ελλάδα να επιλύσει μέσω διαπραγματεύσεων τα προβλήματα, αφενός, της ονομασίας της ΠΓΔΜ και, αφετέρου, των εντεινόμενων αξιώσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο προκειμένου να διευκολυνθεί η ένταξη αυτής της τελευταίας στην ΕΕ.

Αυτές οι πιέσεις από πλευράς «συμμάχων» είναι απαράδεκτες. Ακόμη πιο δυσοίωνη όμως είναι η διαφαινόμενη νοοτροπία πίσω από αυτές τις πιέσεις, σύμφωνα με την οποία πρέπει -κατά κάποιον τρόπο- να απομακρυνθούν από τα αξιώματά τους ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπούλιας, ώστε να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο για ένα ακόμη απροσδόκητο «Βουκουρέστι» (και αναφέρομαι στον δεξιοτεχνικό χειρισμό του Ελληνα πρωθυπουργού, που την έφερε με τον πιο έξυπνο τρόπο στους Αμερικανούς).

Μια τόσο κυνική νοοτροπία μπορεί μόνο να απορρέει από την άποψη -άποψη αβάσιμη, θέλω να πιστεύω- ότι οι Ελληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι μπορεί να αποδειχτούν πιο ευπροσάρμοστοι σε αυτού του είδους τα σχέδια σε σχέση με τον πρωθυπουργό. Καθώς οσμίζομαι συνωμοσίες στην ατμόσφαιρα, θεωρώ καθήκον μου να προειδοποιήσω τους συμπατριώτες μου για τους ελλοχεύοντες κινδύνους».
....................................................
Διαβάστε ολόκληρο το εξαιρετικό άρθρο του κ. Βασίλη Μαρκεζίνη εδώ

Τάκης Φωτόπουλος: Η «αριστερή» μπότα του συστήματος


«Οπως προσπάθησα να δείξω προηγουμένως1, η πελώρια προπαγανδιστική εκστρατεία, η οποία εξαπολύθηκε πριν από τέσσερα περίπου χρόνια από την υπερεθνική ελίτ και τους σιωνιστές και τα ελεγχόμενα από αυτούς διεθνή ΜΜΕ, για την αποσταθεροποίηση του ιρανικού καθεστώτος και τη δαιμονοποίηση του λαϊκού κινήματος που το στηρίζει, ήδη εισήλθε στην τελική κρίσιμη φάση της. Στη φάση δηλαδή που θα οδηγήσει τελικά στην αντικατάσταση του καθεστώτος με ένα «πελατειακό» καθεστώς -είτε από πραξικόπημα εκ των έσω είτε από στρατιωτικό κτύπημα «απ' έξω» είτε από συνδυασμό και των δύο- γεγονός που θα σηματοδοτήσει την αλλαγή του χάρτη σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και θα ανοίξει τον δρόμο για την παγκόσμια επιβολή της Νέας Τάξης, από την Ασία και την Αφρική μέχρι τη Λατινική Αμερική.

Στην εκστρατεία όμως αυτήν δεν μετέχουν μόνο, όπως θα περίμενε κανείς, τα συστημικά όργανα και οι αντίστοιχοι κονδυλοφόροι, αλλά επίσης, εσκεμμένα ή μη, και ένα πελώριο τμήμα της σημερινής μεταμοντέρνας «Αριστεράς», που συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τη ρεφορμιστική Αριστερά και τους ενσωματωμένους από καιρό στο σύστημα Οικολόγους-Πράσινους, αλλά και την «αντιεξουσιαστική» Αριστερά (που δεν ταυτίζεται με την αναρχική). Παρόμοια, άλλωστε, στάση είχε τηρήσει η Αριστερά αυτή, κατά κανόνα, και σε σχέση με τους άλλους πρόσφατους εγκληματικούς πολέμους της υπερεθνικής και της σιωνιστικής ελίτ, κρατώντας συνήθως «ίσες αποστάσεις» για τους κτηνώδεις βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και τις σφαγές στην Παλαιστίνη, το δολοφονικό εμπάργκο και στη συνέχεια την καταστροφή του Ιράκ, τη συνεχιζόμενη σφαγή στο Αφγανιστάν κ.λπ. Πρόκειται για την «Αριστερά», τύπου Ζίζεκ, Τσόμσκι, Αλμπερτ, Znet και το εδώ παρακλάδι του στην «αντιεξουσιαστική» «Βαβυλωνία» κ.λπ.) που, συμπλέοντας απόλυτα με την υπερεθνική ελίτ, σήμερα χαιρετίζει ως ριζοσπαστική τη ροζ επανάσταση των αστών εκσυγχρονιστών και των ρεφορμιστών ισλαμιστών - δηλαδή την «Αριστερά» που πολύ εύστοχα χαρακτηρίζουν Ρώσοι αναρχοκομμουνιστές2 ως την αριστερή μπότα του «ιμπεριαλισμού» ή, θα προτιμούσα, του «συστήματος»
.................................................

Από το αξιόλογο άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία της 29/8/09 που μπορείτε να διαβάσετε εδώ