«Η φύση και η ανθρώπινη κοινωνία είναι δύο διακριτά αλλά και στενά επίσης διασυνδεδεμένα περιβάλλοντα ως προς την εξέλιξη των νόσων και αυτό σαφώς ισχύει και στη σημερινή «νόσο των χοίρων». Σε τελική ανάλυση έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία «φυσικοποιημένη» λόγω της ισχυρής επίδρασης των κοσμολογικών, οικολογικών και βιολογικών παραγόντων αλλά και μια φύση «ιστορικοποιημένη» λόγω της καταλυτικής μετασχηματιστικής ανθρώπινης παρέμβασης πάνω στον άμεσο φυσικό κόσμο. Από αυτή την άποψη η «ασθένεια» δεν συνιστά απλώς μια αρνητική εκδήλωση των φυσικών-βιολογικών φαινομένων αλλά και ως αναδραστικό στοιχείο ενσωματώνει μέσα της επενέργειες και παρενέργειες κοινωνικής υφής. Τα συμβάντα των νόσων γεννιόνται και εξελίσσονται μέσα σε μια καθορισμένη οικονομικοκοινωνική οργάνωση του ανθρώπινου βίου και τούτη εν προκειμένω σήμερα είναι το σύστημα-κόσμος του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.
Η συγκεντρωμένη και επεκτεινόμενη φτώχεια σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα σχετικά με τις εκρήξεις και τις θανατηφόρες συνέπειες των νόσων. Κραυγαλέα εικόνα της αποτελούν οι πανάθλιες βιοτικές συνθήκες μέσα στις τεράστιες παραγκουπόλεις και τα Σλαμ του κεφαλαιοκρατικού «πολιτισμού της ένδειας» όπου στοιβάζονται δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη και κυρίως στο «Νότο». Αυτό ήταν ένα από τα αποτελέσματα των ελευθερο-αγοραίων πολιτικών των κρατών και των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (όπως του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Διεθνούς Τράπεζας κλπ), των νεοφιλελεύθερων «σταθεροποιητικών» προγραμμάτων με τα οποία η πλανητική ολιγαρχία οργάνωσε την «παγκοσμιοποίηση». Οι αδιάκοπες επιθέσεις ενάντια στη δημόσια υγειονομική πρόληψη και περίθαλψη είναι για χρόνια στην ημερήσια διάταξη. Στα πλαίσια αυτής της κατάστασης η απόλυτη εξαθλίωση, ο υποσιτισμός η ανυπαρξία στοιχειωδών υποδομών στέγασης και υγιεινής γίνονται οι εισροές ενδυνάμωσης και γιγάντωσης κάθε μορφής επιδημίας.
Το πρόβλημα της φτώχειας λοιπόν μας πάει στο ζήτημα του κοινωνικού συστήματος. Διότι δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι πριν μερικά χρόνια κάτω από τους όρους του κρατικού σοσιαλισμού και της ειδικής μορφής των καθεστώτων του (ΕΣΣΔ, Γιουγκοσλαβία, Κίνα, Βιετνάμ κ.λ.π.) - που βεβαίως και ήταν όροι ανασχετικοί προς το επιζητούμενο πρόταγμα της ανθρώπινης συλλογικής και προσωπικής χειραφέτησης – και ενόσω το «κατά κεφαλήν εισόδημα» ήταν χαμηλότερο (π.χ. Κίνα), οι συνθήκες στέγασης, υγείας και παιδείας του λαού ήταν ασυγκρίτως καλύτερες από τις σημερινές. Η λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, η κατανομή των πόρων και η μαζική υπευθυνοποίηση - κινητοποίηση επέτρεπαν αντίστοιχα την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση πολλών ασθενειών και τον διπλασιασμό του μέσου όρου του προσδόκιμου της ζωής. Η πτώση του «Υπαρκτού» και η επικράτηση του καπιταλισμού ήταν επίσης μια καθολική πτώση των δημόσιων κοινωνικών υποδομών, των κοινωνικών και αγροτικών συστημάτων υγείας εγκαταλείποντας δισεκατομμύρια ανθρώπους δίχως στοιχειώδη πρόσβαση στην αναγκαία υγειονομική υποστήριξη.
Το κοινωνικό ζήτημα μας θέτει την παρουσία του κρίσιμου συστημικού δομικού διαχωρισμού μεταξύ του «αναπτυγμένου Βορρά» και του «υπανάπτυκτου Νότου». Κατάσταση που δεν περιορίζεται μοναχά στα κάθετα γεωγραφικά πλαίσια της παραδοσιακής χωρο-οργάνωσης των διεθνών καπιταλιστικών σχέσεων. Επιπρόσθετα στις αρχές του 21ου αιώνα διατρέχει ένα πλήθος ζωνών στον καπιταλιστικό Βορρά ως συνέπεια της προγραμματισμένης αποσύνθεσης (από τις οικονομικές, πολιτικές και τεχνοκρατικές ελίτ) των διεκδικητικών οργανώσεων των εργαζομένων και του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους» καθώς και του σχεδιασμένου εσωτερικού λαθρομεταναστευτικού εποικισμού ακριβώς για την υποστήριξη αυτής της αποσύνθεσης. Η αντίθεση Βορρά-Νότου, η διάχυση του Νότου μέσα στο Βορρά διαφοροποιεί και δίνει καινούργιες διαστάσεις στους επιδημικούς κινδύνους των διαφόρων νόσων.
Οι πρόσφατες απειλές (γρίπη των πουλερικών, γρίπη των χοίρων κ.α.) δεν μπορεί να κατανοηθούν έξω από τη λειτουργία της κεφαλαιοκρατικής αγρο-βιομηχανικής παραγωγής, τη σύγχρονη, οικολογικά αποσταθεροποιητική και πλανητικά καταστροφική, «επανάσταση του φυτικού-ζωικού κεφαλαίου». Τέτοιας υφής νόσοι δεν είναι απλά κάποια «φυσικά συμβεβηκότα» αλλά χιμαιρικά παραπροϊόντα των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής και ζωής, της λειτουργίας και της πλανητικής ισχύος των αγρο-βιομηχανικών, βιοτεχνολογικών και φαρμακευτικών υπερεθνικών εταιριών καθώς και των κυβερνητικών πολιτικών που υπηρετούν πιστά αυτή την πραγματικότητα.
Με την ολοένα αυξανόμενη πλανητική αστικοποίηση και την πληθυσμιακή πυκνότητα, την πληθώρα των συγκοινωνιακών μέσων και την πρωτοφανή για την ανθρώπινη ιστορία συντόμευση του χρόνου μετακίνησης (άρα και της απόστασης), οι προϋποθέσεις για νέες παγκόσμιες επιδημίες ενισχύονται παράλληλα με την διαπιστωμένη αποτυχημένη στρατηγική του Π.Ο.Υ. ο οποία καμώνεται πως αγνοεί, στους πάσης φύσεως πανδημικούς συναγερμούς του και τις άσκοπες «ασκήσεις επί χάρτου», τον ίδιο τον τρομακτικό αφανισμό των συνθηκών δημόσιας υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο και το γεγονός πως ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι ένας τεράστιος φραγμός για οποιαδήποτε δραστική αντιμετώπιση των νόσων».
.....
Διαβάστε όλη την έξοχη ανάρτηση του ιστολογίου
Τηλέπλαγκτοι Πλάναι εδώ.
_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου