Τούτη την εβδομάδα μέσα στο πλήθος των προβληματισμών και των απόψεων, που μπόρεσα να γίνω κοινωνός, ξεχώρισα δύο διαφορετικής υφής παρεμβάσεις που αναφέρονται με τρόπο που δίνει έδαφος για προβληματισμό, σε κρίσιμες πλευρές τη σημερινής ελληνικής βαλτώδους κατάστασης. Τις παραθέτω παρακάτω:
Διονύσης Σαββόπουλος: για το κέντρο της Αθήνας
«Για να προλάβω περαιτέρω παρεξηγήσεις, επαναλαμβάνω ό,τι είπα στον ραδιοφωνικό μαραθώνιο της Τετάρτης, κάπως πιο συμπυκνωμένα εδώ.
Να κηρυχτεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, διότι το εφιαλτικό πρόβλημά μας τώρα, χειρότερο απ' την οικονομική κρίση και την αβεβαιότητα, είναι ο τρόμος των πολιτών. Οπου και να διαμένουμε, διασχίζουμε την Αθήνα δύο φορές τη μέρα για δουλειές, μετά φόβου Θεού και με κλειστά τα τζάμια. Προχθές μαχαίρωσαν τον βοηθό μου.
Μία λύση θα ήταν να μεταφερθούν οι παράνομοι μετανάστες σε μισοαφημένα νησιά ή χωριά, για να καλλιεργήσουν τη γη και να ζήσουν με τη βοήθεια του ΟΗΕ, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε. Κι όταν επιτέλους δεήσει η Ευρώπη να σχεδιάσει κοινή πολιτική για τους μετανάστες και φύγουν οι άνθρωποι, τότε οι ιδιοκτήτες των εγκαταλελειμμένων σπιτιών σε χωριά και νησιά μας, θα 'χουν το σπιτάκι τους συντηρημένο κι απ' έξω κανένα αμπέλι ή χωράφι καλλιεργημένο.
Τα εξαρτημένα άτομα είναι άλλο. Πρέπει να φύγουν απ' το κέντρο και να φιλοξενηθούν σε κέντρα απεξάρτησης -χρειαζόμαστε επειγόντως περισσότερα- μακριά απ' τις πιάτσες, όπου να μην είναι τόσο εύκολη η πρόσβαση των εμπόρων ναρκωτικών. Διότι πρέπει να αστυνομεύονται οι έμποροι και όχι οι εξαρτημένοι, για τους οποίους πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι είναι δικά μας παιδιά.
Να καθαριστεί το Ιστορικό Κέντρο, που δεν είναι μόνο δικό μας, αλλά όλης της Ευρώπης. Εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, το Θέατρο, η Φιλοσοφία και η ίδια η Ευρώπη. Και τώρα είναι ανθρώπινη χωματερή, κρανίου τόπος, έτσι θα το αφήσουμε; Περιμένοντας την Ευρώπη; Να καθαριστεί λοιπόν και τότε πια να κατοικηθεί με χαμηλό επιδοτούμενο ενοίκιο από νέα ζευγάρια, να ζωντανέψουμε.
Πιθανόν υπάρχουν κι άλλες, καλύτερες λύσεις απ' αυτές που ανέφερα. Θα μ' ενδιέφερε πολύ να τις ακούσω.
Αντ' αυτού, ακούω έναν αντίλογο από τα blogs και από μερίδα των Μέσων Ενημέρωσης, που δεν δείχνει να ενδιαφέρεται τόσο για μια λύση, να γίνει ένας διάλογος, να βγάλουμε ένα συμπέρασμα, αλλά ενδιαφέρεται μάλλον να στήσει ένα θέαμα καβγατζίδικο, με ειρωνείες, εξυπνάδες και διαστρεβλώσεις. Πότε είπα εγώ για ξερονήσια και εξορίες; Ξερονήσι είναι τώρα το κέντρο της Αθήνας. Σε άθλια γκέτο, στοιβαγμένοι ζουν αυτοί οι δυστυχείς.
Το σχέδιο της κυβέρνησης να τους πάει σε περιφραγμένα στρατόπεδα τούς φαίνεται καλύτερο;
Μου κάνει εντύπωση αυτή η καινούργια λογοκρισία διά της διαστρεβλώσεως, γιατί είναι πολύ πιο εφιαλτική και περίπλοκη απ' αυτές που ζήσαμε στο παρελθόν. Στοχοποιούνται πλέον άνθρωποι. Από πού προέρχεται άραγε αυτό; Προέρχεται πάλι από τον πανικό και τον φόβο αρκετών ανθρώπων δίπλα μας, που ταυτοχρόνως, όμως, δεν θέλουν να χάσουν τις ψευδαισθήσεις τους και μες στη βαθιά απογοήτευσή τους κατασκευάζουν εχθρούς.
Κι ύστερα πάλι αυτοί οι ίδιοι αναρωτιούνται: "Μα γιατί σιωπούν οι διανοούμενοι;"».
---.---
Τηλέπλαγκτοι Πλάναι : Επτά και μια θέσεις για το Νεοδοσιλογισμό
1-Να συγκαλύπτεις την αντεπαναστατική επέλαση του χρηματοδεσποτικού συστήματος και του δυτικού σαϊλοκικού - σιωνιστικού πολιτισμού του, σκιαμαχώντας απέναντι σε έναν από καιρό νεκρό παραγωγικό καπιταλισμό.
2-Να αντιλαμβάνεσαι την πλανητική συγκρουσιακή κοινωνική διαλεκτική ως έναν κόσμο του ψευτο-συγκεκριμένου. Ως έναν υποτιθέμενο «διπολικό» ανταγωνισμό ανάμεσα σε υπεραφηρημένες κοινωνικο-πολιτικές κατηγορίες: του «Οικουμενισμού» ή του «Διεθνισμού» κ.ο.κ. έναντι του «Συντηρητισμού» ή του «Kεφαλαίου» κλπ. Να αρνιέσαι την ανθρωπολογική, κοινωνική και πολιτισμική πολυπολικότητα των πλανητικών αντιμαχιών και να προσποιείσαι πως δεν βλέπεις το προφανές: πως στον σημερινό και εξελισσόμενο παγκόσμιο πόλεμο της ανεξαρτησίας και της απελευθέρωσης των λαών η «Αριστερά» (εκτός ελάχιστων τιμητικών εξαιρέσεων) είναι όχι μόνο παντελώς απούσα αλλά και συχνά εχθρική.
3-Να απλοποιείς και να «φωτίζεις» επιλεκτικά την αποτρόπαιη όψη ορισμένων κεντρικών μηχανισμών της Εσπερίας (ΗΠΑ, ΔΝΤ κλπ) και κατόπιν να αποκρύβεις το φρικαλέο πρόσωπο άλλων (Ε.Ε.-ΟΝΕ-ΕΚΤ-Γερμανία κλπ) προκρίνοντας την καταστροφική παραμονή στο συνεταιρισμό τους. Αδιαφορώντας για τη ολική κατεδάφιση και τους σωρούς των ερειπίων μιας έρημης Χώρας.
4-Να διαχωρίζεις ή να υποσκάπτεις την εθνική πλευρά του κοινωνικού-ταξικού αγώνα με το πρόσχημα πως αντιμάχεσαι τον «αστικό εθνικισμό» ενώ σε τελική ανάλυση δυναμιτίζεις και ανατινάζεις τις ίδιες τις βασικές προϋποθέσεις του απελευθερωτικού ζητήματος.
5-Να περιορίζεις τις όψεις και διαστάσεις του εθνικού προβλήματος αποκλειστικά στις πλευρές της εθνικής απειλής (Τουρκικός Νεοθωμανισμός, Μακεδονικό) να «ξεχνάς» άλλες (Βορειοηπειρωτικό κλπ) και να αποσιωπάς ή ακόμα και να «βάζεις πλάτη» στις κυρίαρχες και καθοριστικές στη συγκυρία που εκπορεύονται από τη σύγχρονη Τριπλή Κατοχή της Ελλάδας:
α) Κατοχή των δυτικών «Μεγάλων Δυνάμεων».
β) Κατοχή της «αλλοδαπής» τοπικής Κλεπτοκρατικής Ολιγαρχίας.
γ) Κατοχή των στιφών της Αλλογενούς Λαθρομετανάστευσης.
6-Να προκρίνεις το άσφαιρο «καταγγελτικό» πνεύμα του «αντιμνημονιακού» παρλιαμενταρισμού και να σέβεσαι όλα τα πρωτόκολλα του θεσμικού καθωσπρεπισμού. Να δρομολογείς τις ενστάσεις και εναντιώσεις σου εντός των συστημικών πλαισίων της συναίνεσης ή της ανοχής προς την ολιγαρχική πολιτική και να νομιμοποιείς ξεδιάντροπα, με τη συμμετοχή σου στη Βουλή, την κοινοβουλευτική δικτατορία και το ειδικό καθεστώς της Τρόικα που υποβαστάζει αυτή τη τριπλή κατοχή.
7-Να επιλέγεις τις απολύτως αναποτελεσματικές, αποσπασματικές, απομακρυσμένες, εκτονωτικές και ακίνδυνες για το καθεστώς μορφές «λαϊκής κινητοποίησης» με την μέγιστη αυταπάτη της αξιοποίησης τους απλώς και μόνο για την όποια ευκαιριοθηρική συσσώρευση ωφέλιμου πολιτικο-κομματικού κεφαλαίου.
-Να έχεις καταχωνιάσει στη λήθη ό,τι πολυτιμότερο μήνυμα έδωσε το παρελθόν. Πως «Ο κομμουνισμός είναι για μας, όχι μια κατάσταση πραγμάτων που πρέπει να εγκαθιδρυθεί, ένα ιδεώδες που σε αυτό θα πρέπει να προσαρμοστεί η πραγματικότητα. Ονομάζουμε κομμουνισμό το πραγματικό κίνημα, που καταργεί τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων. Οι όροι αυτού του κινήματος απορρέουν από τις προϋποθέσεις που υπάρχουν σήμερα» (Μαρξ – Ένγκελς, «Γερμανική Ιδεολογία»).
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου