Το μαζικό κίνημα των Αγανακτισμένων (Indignados) εισβάλει με τρόπο ανέλπιστο και ορμητικό να αναταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα μιας κοινωνίας που έμοιαζε παντελώς φοβική ή εν υπνώσει παρά την πίεση που δεχόταν σε όλα τα μέτωπα από το καθεστώς των διεθνών τοκογλύφων και την υποταγή ή την ανοχή προς αυτό του συνόλου του παρακμιακού κομματικού συστήματος.
Δυο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις ως προς το φαινόμενο αυτό δημοσιεύονται η μια στο ιστολόγιο Τηλέπλαγκτοι Πλάναι και η άλλη από τον Σταύρο Λυγερό στην εφημερίδα Καθημερινή:
…….
Κατάληψη των κεντρικών πλατειών των πόλεων.
Indignados – Αγανακτισμένοι.
Ένα καινούργιο Λαϊκό Κίνημα γεννιέται.
Κάτω από τα αποκαΐδια και τη στάχτη που ξοπίσω της αφήνει η αντεπαναστατική επέλαση της Τροϊκανικής Χρηματοδεσποτείας και των Ολιγαρχικών οικονομικών, επιχειρηματικών, εκδοτικών, κομματοκρατικών φορέων της καθώς και των πάσης φύσεως δεξιών και αριστερών υποστηριγμάτων της μέσα στη Χώρα.
Τούτο εδώ το κίνημα έχει και τη ζωντάνια και τη θέληση για να διαρκέσει.
Διαψεύδοντας τη φλύαρη υποτιμητική πολιτικάντικη γλώσσα και την χρόνια αναίσχυντη δοσιλογική απουσία των ποικιλώνυμων «κομμάτων του λαού».
Η ανακάλυψη, η υπεράσπιση και η ανάπτυξη της Ανεξαρτησίας, της Αυτοοργάνωσης, της Πληθωρικότητας, της Αυτοδυναμίας και της Προοπτικής αυτού του Λαϊκού Κινήματος θα είναι εσωτερική υπόθεση του ίδιου του κινήματος. Και όχι το περιεχόμενο μιας κακοσερβιρισμένης κονσέρβας «ληγμένων» στα χέρια των καιροσκόπων εξωτερικών παρασίτων του. Θα είναι το μεγάλο Χρέος όλων των Indignados - Αγανακτισμένων προς τον εαυτό τους, το «Κοινό των Ελλήνων» και τον Κόσμο ολάκερο. Εν Συνειδήσει και ακατάλυτη Ενότητα.
Προσέξτε πολύ Αδέλφια:
-Είστε οι εξάγγελοι υπερασπιστές της ΑΥΤΟΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ αυτής της χώρας.
Είστε η αφετηρία της επίγνωσης όχι μόνο της ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ αλλά της ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ και της ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ του λαού της.
Είστε ο αναγκαίος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ καταλύτης για την ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ και την ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΤΕ το λαϊκό κίνημα των Αγανακτισμένων:
1.Από τους πολιτικούς «γύπες» των τοκογλύφων «Σάιλοκ» της Δύσης
2.Από τις πολιτικές «ύαινες» της Ε.Ε. και της ΟΝΕ.
3.Από τις μεταμφιεσμένες τάχα «υποστηρικτικές» πολιτικές, που διαπλέκουν τα αταξικά, ανεθνικά «γουρούνια» που οργανώνουν μόνο τη φθορά και τον εκφυλισμό, καθώς ψάχνουνε να ηγηθούν σε νέες πολυπολιτισμικές «φάρμες ζώων».
-Μην επιτρέψτε στον ποικιλώνυμο Νεοδοσιλογισμό να αλώσει τις γραμμές σας.
26-5-2011
----.----.----
Οι «Αγανακτισμένοι» σηματοδοτούν την αρχή του τέλους
Του Σταύρου Λυγερού
Προ Μνημονίου, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ήταν ένα είδος άτυπης διαπραγμάτευσης με την εκάστοτε κυβέρνηση, που προσέδιδε ευστάθεια στην κοινωνική ισορροπία. Οταν έγινε σαφές ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας και ετέθη υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, οι κινητοποιήσεις εκφυλίσθηκαν σε μάχες οπισθοφυλακών. Η υπεράσπιση των κεκτημένων φάνταζε μάταιη. Υπό τον πέλεκυ της χρεοκοπίας, τα νοικοκυριά συσσώρευαν τη δυσαρέσκεια και την απαισιοδοξία τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν στο νέο δυσμενές περιβάλλον. Φοβούνταν για τους μισθούς, τις συντάξεις και τις καταθέσεις τους και ήλπιζαν ότι η επώδυνη πολιτική του Μνημονίου θα οδηγούσε σε υπέρβαση της κρίσης.
Οσο διαψεύδεται η ελπίδα τόσο εξουδετερώνεται ο φόβος. Οσο εκτοξεύεται η ανεργία και κλιμακώνεται η καταστροφή μικρομεσαίων επιχειρήσεων τόσο συσσωρεύεται η απόγνωση. Και όσο συσσωρεύεται η απόγνωση τόσο μετατρέπεται σε οργή. Η κοινωνική δυναμική, άλλωστε, δεν μπορούσε να ανασχεθεί για πολύ από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός θέτει διλήμματα που επιδέχονται μονοσήμαντη απάντηση, όπως το μπαγιάτικο «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» και το υπό διαμόρφωση «Μεσοπρόθεσμο ή επιστροφή στη δραχμή».
Οι μαζικές συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ελληνικές πόλεις είναι μία νέα παράμετρος στη συνάρτηση των πολιτικών εξελίξεων. Πρόκειται για νέο φαινόμενο, που στη μορφή μιμείται την πρωτοβουλία των Ισπανών νέων, αλλά στην πραγματικότητα τροφοδοτείται από το εν εξελίξει ντόπιο οικονομικο-κοινωνικό κραχ. Το κίνημα είναι αυθόρμητο, ιδεολογικά ποικιλόχρωμο και πολιτικά α-δέσποτο. Η ανθρωπογεωγραφία και τα σύμβολά του είναι πολύ διαφορετικά από τα αντίστοιχα των παραδοσιακών διαδηλώσεων. Σ’ αυτό δεν κυριαρχούν τα μπλοκ και οι «επαγγελματίες» αριστεροί διαδηλωτές, αλλά άνθρωποι χωρίς θητεία σε διαδηλώσεις. Αντί για πανό και κόκκινες σημαίες βλέπεις ελληνικές σημαίες και ακούς τον εθνικό ύμνο. Ταυτοχρόνως, εντυπωσιάζει η οξύτητα των συνθημάτων, που κινούνται πέραν του «πολιτικά ορθού» και έχουν βασικά ηθική - καταγγελτική χροιά. Με τα παραδοσιακά κριτήρια, το κίνημα των «Αγανακτισμένων» μοιάζει απολίτικο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι βαθιά και με πρωτόγνωρο τρόπο πολιτικό. Πηγάζει από τα σπλάχνα της κοινωνίας και απηχεί τη διέγερση της σιωπηλής πλειοψηφίας, που βλέπει ότι απειλούνται οι στοιχειώδεις σταθερές του βίου. Ο τρόπος που αποδομείται ο πρωθυπουργός ουσιαστικά σηματοδοτεί την αρχή του τέλους για την παρούσα κυβέρνηση.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου